 |
* * * «Ունայնությունն ունայնությանց», ամեն ինչ սին և ունայն է. Ամենուրեք սա կլսես՝ ճիշտը այս է, ճիշտը այն է: Խրատ տվող՝ որքան ուզես, հազվադեպ է խրատվողը, Ներս նայելուց նեղ է ճամփան, դուրս նայելուց ճամփան լայն է:
* * * Հարցնեմ... Դեմքս Լույսին դարձնեմ. Թե Լույսի տեղ խավար է՝ Էլ ի՞նչ կա, որ կորցնեմ:
* * * Մերկ էի՝ Անհող ու անհերկ էի. Պե՞տք էր արդյոք ինքս ինձ Հավերժ Սիրուց զրկեի...
* * * Ու՞ր եկա... Այս աշխարհը զուր եկա. Վերին լույսերը թողած, Խավարի կողմ շուռ եկա:
* * * Ծնվեցի, Մորս կաթով սնվեցի. Բարի եղար, Տե՜ր Աստված, Մի նոր գավաթ հիմնեցիր...
* * * Քայլեցի, Ուսում առա, փայլեցի. Ինչ դեմ տվին՝ դեմ չեղա, Ճիշտն ու սուտը խառնեցի:
* * * Չափ տվի, Ով երգեց, ես ծափ տվի. Իսկ ինձ լսող քիչ եղավ՝ Երգս սրտիս պահ տվի:
* * * Կին տեսա, Ինքն եղավ հարս, ես՝ փեսա. Երկունք եղավ՝ ծնվեցին Մեծ ու փոքր երկու սար:
* * * Տուն դրի՝ Մի նոր կյանքի հուն դրի. Ով ներս մտավ, լույս ուզեց, Արև, անմար հուր տվի:
* * * Բոստանում Իրար լավ ենք հասկանում. Մերթ՝ խռովում իրարից, Մերթ՝ առատ բերք խոստանում:
* * * Նույնն է միշտ՝ Նույն հարափոխ գույնն է միշտ. Աշունն եկավ՝ թոշնում ենք, Հոգում կարոտ, ցավ ու վիշտ...
* * * Ճամփին եմ՝ Մտքիս ձիու թամբին եմ. Ու՞ր է տանում ինձ այս ձին. Մի՞թե քամու կամքին եմ...
* * * Անտուն եմ, Գիշեր-ցերեկ արթուն եմ. Հենց որ Տնից կանչը գա՝ Անվերադարձ թռչուն եմ:
* * * Գործ անեմ, Բարի գործի փորձ անեմ. Թե շահ ունեմ ինչ-որ տեղ, Ուրիշին տամ, պրծընեմ:
* * * Մարդ մնամ՝ Այդ անվամբ հպարտ մնամ. Լացս փոխեմ ժպիտի՝ Չարի դեմ անպարտ մնամ:
* * * Վառ մնամ՝ Աստղի պես պայծառ մնամ. Թե հողից եմ ծիլ առել՝ Մշտադալար ծառ մնամ:
* * * Լույս տայի՝ Մարդկանց Սեր ու Հույս տայի. Առանց Լույսի, Հավատի՝ Խավար ճամփից խույս տայի:
* * * Շեփոր չեմ, Դատարկ թմբուկ խփող չեմ. Ձայնս խորքից է գալիս՝ Մեղմ է, ականջ ծակող չէ:
* * * Զուր դառավ... Խոսքս հոսող ջուր դառավ. Չխմեցին, չիմացան՝ Աներևույթ հուր դառավ:
* * * Խոկում եմ՝ Չարը բարուց ջոկում եմ. Ինչ ինձ համար եմ դիզել՝ Էլ իմը չի. պոկում եմ:
* * * Շտապեմ... Ինչքան կեղտ կա՝ դուրս թափեմ. Թե որ տակը բան մնաց՝ Դա՛ է իմ գանձը. չափեմ:
* * * Եղել եմ՝ Վաղուց այստեղ պեղել եմ. Ինչքան կրակ եմ գտել՝ Սրտիս մեջ անթեղել եմ:
* * * Մենակ չեմ, Թփից պոկված ելակ չեմ. Չորս կողմս սեր ու ծիծաղ՝ Հողին կռթնած կհանգչեմ...
* * * - Մա՛հ չկա, Կյանքում վերջին պա՛հ չկա. Վեր խոյացող քո ճամփին Գագա՛թ չկա, գա՛հ չկա:
* * * - Ես կգամ... Ամեն սրտում միշտ Ես կամ. Թե փնտրեք ու չգտնեք՝ Լույս կվառեմ, ձայն կտամ:
* * * - Մտածիր՝ Սրտով միայն, մտացիր. Անմիտ մտքերդ թողած՝ Խորունկ սրտիդ մոտեցիր:
* * * - Ասված է՝ Մարդու սրտում Աստված է. Չես հավատում՝ չես գտնի. Չարը պարտաստ նստած է:
* * * - Ման արի, Ուշք դիր հազար բաների. Միակ ճիշտը սիրտն է քո, Թե չլսես՝ չի ների...
* * * ...Կեղծել ենք, Ինչ լավ բան կա՝ պղծել ենք. Ուրիշ ո՞վ է մեղավոր՝ Ճշմարիտը եղծել ենք:
* * * Քուն մտանք՝ Երազների տուն մտանք. Մի՞թե կյանքն այս երազ չէ՝ Ճշտի, ստի երկմտանք...
* * * - Մայր ունես Ու հարազատ Հայր ունես. Երկուսին էլ տանջելով՝ Երազիդ մեջ այրվում ես:
* * * ...Հիսուսին Նմանվենք մենք՝ խաչն ուսին. Դեպի Հայրն է մեր ճամփան, Քայլենք առաջ ուս-ուսի:
* * * - Աղո՜թքը... Դա՛է միակ քո մուտքը. Սրտիդ հետ թե զրուցես՝ Կստանաս քո հավատքը:
* * * - Արքա՜ ես՝ Աստծո ներսում ներկա ես. Արքայությամբ քո ներսի՝ Միշտ կաս ու հարակա ես:
* * * - Չես կորչի՝ Աստծո Սիրուց չես փախչի. Սրտիդ մեջ թե արթնանաս՝ Քեզ նորից Տուն կկանչի:
* * * - Բացվու՜մ է՝ Սիրտդ Լույսով լցվու՜մ է. Բռնի՛ր Աջս, ահա՝ Ես. Փորձիր թռչել. ստացվու՞մ է...
* * * ...Արթնանամ, Լուսե թևերն իմ բանամ. Հերի՜ք եղավ երկյուղեմ. Հիմա Հոր Տուն սլանամ...
* * * - Սե՜ր ես դու... Անմար Սիրո տեր ես դու. Ո՞ր աստղի մոտ քեզ տանեմ. Աստղերին ընկեր ես դու: |
|
|
|